Αμφιβολίας Εγκώμιον;

Η  αμφιβολία, η ικανότητα δηλαδή του πνεύματος να αναστοχάζεται, να αναθεωρεί και να επανεξετάζει, μπορούμε να πούμε ότι είναι βασικό στοιχείο της ανθρώπινης εξέλιξης. Ως αντίδοτο κατά της ευπιστίας, προστατεύει από την πλάνη της αβασάνιστης σκέψης και όσα αυτή συνεπάγεται. Αποτελεί προϋπόθεση για την υπέρβαση της δεισιδαιμονίας και της προκατάληψης. Και φυσικά είναι η βάση της επιστημονικής προόδου: τίποτε δεν ισχύει αν δεν επαληθευθεί.

Σε προσωπικό επίπεδο η αμφιβολία εκφράζεται ως επιφυλακτικότητα απέναντι σε άτομα, ιδέες και καταστάσεις. Καθημερινά καλούμαστε να εμπιστευθούμε προϊόντα, πολιτικούς, τράπεζες, γιατρούς, ιερείς, φίλους, συζύγους…Πώς θα βρούμε την αλήθεια ανάμεσα σε τόσες ετερόκλητες προκλήσεις; Μα φυσικά χρησιμοποιώντας τον ορθό λόγο, πυρήνας του οποίου είναι η αμφιβολία. Για τον ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο δεν υπάρχουν θέσφατα. Τα πάντα τίθενται υπό αμφισβήτηση και εξετάζονται με τον μεγεθυντικό φακό της λογικής.

Εδώ εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Μέχρι ποιου σημείου οφείλει κανείς να αμφιβάλλει; Μήπως η διαρκής εγρήγορση του ανθρώπου απέναντι στα πράγματα τον κάνει υπερβολικά ατομιστή, υπερβολικά εξαρτώμενο από τα δεδομένα του περιορισμένου προσωπικού του σύμπαντος, της δικής του προσωπικής λογικής; Μήπως τελικά η συνεχής αναζήτηση οδηγεί σε μια συναισθηματική απομόνωση όπου κανείς δεν εμπιστεύεται τίποτα και κανέναν; Μήπως η αμφιβολία από εργαλείο ευθυκρισίας γίνεται όργανο ψυχικού βασανισμού; Ας μη ξεχνάμε ότι πολλοί άνθρωποι νοσταλγούν την παιδική ματιά που κάποτε είχαν, τότε που το καλό και το κακό ήταν εύκολα διακριτά, απλά και μόνο γιατί ‘έτσι είπε η μαμά’, τότε που ένιωθες ένα με τους άλλους καθώς χαρούμενα ευθυγραμμιζόσουν με μια τρυφερή γονεϊκή αυθεντία. Ο ίδιος ο Ίρβιν Γιάλομ, ο διάσημος ψυχοθεραπευτής μας λέει στην αυτοβιογραφία του: «Μπορώ να υποθέσω ότι κάπου βαθιά κρυμμένο μέσα μου υπάρχει ένα κομμάτι που λαχταράει να μαγευτεί, λαχταράει να ανακουφιστεί από την οδύνη της χωριστής ύπαρξης μέσα από την τελετουργία και την αυθεντία. Νομίζω ότι είναι λίγοι οι άνθρωποι που δεν νιώθουν τέτοια λαχτάρα. Είδα τον αυτοκράτορα γυμνό, άκουσα τα μυστικά πάρα πολλών ανθρώπων που βρίσκονται σε πολύ υψηλές θέσεις και ξέρω ότι κανείς δεν είναι άτρωτος μπροστά στην απόγνωση και στη λαχτάρα για ένα θεϊκό χάδι.»

Στο βάθος λοιπόν της ύπαρξής μας όλοι ποθούμε να αφεθούμε σε μια θεϊκή παρουσία που θα μας παρηγορήσει τοποθετώντας μας στην αγκαλιά μιας παγκόσμιας και πάνσοφης κοσμικής ολότητας. Και στον πυρήνα της κάθε αμφιβολίας μας βρίσκεται πάντα μία και θεμελιώδης βασική αμφιβολία: Το κατά πόσον είμαστε ικανοί ως άνθρωποι να καταλήγουμε σε ασφαλείς και αλάνθαστες κρίσεις.

Ποιο θα είναι το κριτήριό μας λοιπόν όταν ανά πάσα στιγμή καλούμαστε να αποφασίζουμε για το ορθό, το δίκαιο και το αληθές; Χρειάζεται αρκετή σεμνότητα για να παραδεχθούμε ότι πάντα βαδίζουμε σε ένα ομιχλώδες τοπίο. Κι έτσι να βαδίζουμε με βήματα προσεκτικά, συχνά αμφιβάλλοντας για την ίδια μας την αμφιβολία.

ΔΟΚΙΜΙΟ: ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΚΩΦΩΝ

Διάλογος κωφών

Η έκφραση 'διάλογος κωφών' χρησιμοποιείται για να δηλώσει την αποτυχία πραγματικού διαλόγου, την άνευ συνεννοήσεως συζήτηση.

Ιδού και ένα παράδειγμα από τον τύπο: "Διάλογος κωφών για την Παιδεία. Αποφασίζουν απεργιακά μέτρα οι εκπαιδευτικοί."

Η έκφραση παραπέμπει σε μια υποθετική κατάσταση κατά την οποία δύο ή περισσότεροι άνθρωποι με μειωμένη ακοή προσπαθούν να συνεννοηθούν προφορικά παρανοώντας ο ένας τα λόγια του άλλου. Ή υποδηλώνει την ανταλλαγή ακατάλειπτων φράσεων στην περίπτωση που οι συνδιαλεγόμενοι στερούνται πλήρως την αίσθηση της ακοής.

Και στις δύο περιπτώσεις υποβόσκει μία υποψία χλεύης απέναντι στην κατάσταση της κωφότητας. Ενδέχεται η έκφραση να είναι κατάλοιπο παλαιοτέρων αντιλήψεων σύμφωνα με τις οποίες η αναπηρία αποτελεί αιτία κοινωνικού στιγματισμού. Οι γηραιότεροι εξ ημών ίσως θυμούνται περιπτώσεις ανθρώπων, που πριν μερικές δεκαετίες ζούσαν στις παρυφές της κοινωνίας φέροντας την ταυτότητα του 'κωφάλαλου', που λίγο απήχε από αυτήν του πνευματικώς καθυστερημένου. Η έκφραση λοιπόν 'διάλογος κωφών', επιχειρώντας να περιγράψει την ασυνενοησία, παρουσιάζει τους κωφούς λίγο πολύ ως κωμικά ανδρείκελα που φωνασκούν μη έχοντας επίγνωση των ελλειματικών επικοινωνιακών τους ικανοτήτων.

Στην πραγματικότητα ωστόσο τα προβλήματα ακοής όχι μόνο δεν καθιστούν τους πάσχοντες αστόχαστους συνομιλητές αλλά αποτελούν γι’ αυτούς πηγή μεγάλης ψυχικής έντασης και οι προσπάθειές τους να συνεννοηθούν είναι φορτισμένες με άγχος. Η ηπιότερη κατάσταση κώφωσης είναι αυτή που αφορά τη βαθμιαία μείωση της ακοής. Μολονότι η διάγνωση φέρνει δυσφορία στον ίδιο τον πάσχοντα και τους γύρω του, υπάρχει η ευχέρεια σταδιακής προσαρμογής. Παρά ταύτα ο άνθρωπος που αρχίζει να μην ακούει καλά, νιώθει σαν να αποκοινωνικοποιείται βαθμιαία, σαν να μπαίνει όλο και πιο βαθιά σε μια φυλακή αποξένωσης και μοναξιάς. Στην ίδια φυλακή αλλά με πολύ πιο βίαιο τρόπο, μπαίνει και ο άνθρωπος που χάνει ξαφνικά την ακοή του, είτε από ατύχημα είτε από ασθένεια. Το αιφνίδιο και το ανεπανόρθωτο του πράγματος τον βυθίζουν σε απόλυτη απελπισία ενώ ταυτόχρονα δεν μπορεί να αφουγκρασθεί τον παρήγορο λόγο των οικείων του. Η τρίτη και ίσως πιο περίπλοκη κατάσταση είναι η εκ γενετής κώφωση. Εδώ το αρχικό σοκ αφορά τους γονείς και την οικογένεια όταν διαπιστώνουν ότι το παιδί τους είναι κωφό. Η εξέλιξη του κωφού παιδιού, ο μετασχηματισμός του σε κοινωνικοποιημένο ανθρώπινο ον εξαρτάται αποκλειστικά από το πόσο θα φροντίσει το περιβάλλον του να του προσφέρει πρόσβαση σε μια νοηματική γλωσσική εκπαίδευση. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος ωριμάζει και ολοκληρώνεται μέσω της γλώσσας. Η απουσία ακοής αυτό το καθιστά αδύνατον. Σ' αυτή την περίπτωση χρειάζεται ένα υποκατάστατο της γλώσσας, ένας νοηματικός λόγος που θα εισαγάγει τον εγκέφαλο στον πλούτο των νοημάτων της ανθρώπινης εμπειρίας και θα τον εξανθρωπίσει. Εδώ και αρκετές δεκαετίες έχουν επινοηθεί πολλές νοηματικές γλώσσες, οι οποίες έβγαλαν τους εκ γενετής κωφούς ανθρώπους από τη φυλακή της απομόνωσής τους και τους έδωσαν τη δυνατότητα να αναπτυχθούν ως ισότιμα μέλη στις κοινωνίες τους.

Αν παρακολουθήσει κανείς έναν διάλογο στην νοηματική θα εκπλαγεί από τη ζωντάνια και το σφρίγος των εμπλεκομένων. Έχοντας επίγνωση του πόσο πολύτιμη είναι η δυνατότητα του συνδιαλέγεσθαι, οι συμμετέχοντες μιλούν με ενθουσιασμό, δοσμένοι ολόψυχα στην προσπάθεια να κατανοήσουν και να γίνουν κατανοητοί. Σ' αυτόν το διάλογο συμμετέχουν εκτός από τα χέρια και τα μάτια και η έκφραση του προσώπου και ολόκληρο το σώμα. Όσοι γνωρίζουν τις νοηματικές γλώσσες, υπογραμμίζουν τον πλούτο τους και την εκφραστική τους δύναμη. Ίσως θα έπρεπε εν τέλει όλοι να μαθαίναμε να μιλάμε στη νοηματική, η οποία από τη φύση της εμποδίζει τις φωνασκίες, την ταυτόχρονη ομιλία, τις προσβλητικές διακοπές…Θα μπορούσαμε τότε να κάνουμε πραγματικούς διαλόγους μεταξύ μας και όχι διαλόγους κωφών σαν τους σημερινούς...

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ

Δραστηριότητα για την ημέρα των ζώων

Προς τους εκπαιδευτικούς.

Η 4η Οκτωβρίου εορτάζεται παγκοσμίως ως ημέρα των ζώων.
Είναι μία μέρα στοχασμού πάνω στο θέμα της συμπεριφοράς του ανθρώπου στα ζώα, και ενδεχομένως μια καλή ευκαιρία για ενημέρωση και λήψη αποφάσεων.

Το ερωτηματολόγιο που ακολουθεί είναι ερωτηματολόγιο προβληματισμού.
Δηλαδή έχει ως στόχο όχι να εξετάσει πόσο είμαστε ενημερωμένοι, αλλά να μας κάνει να αναρωτηθούμε, να προβληματισθούμε, να αναζητήσουμε λύσεις.

Το ερωτηματολόγιο μπορεί να αποτελέσει οδηγό για συζήτηση μέσα στην τάξη, να δοθεί βαρύτητα σε κάποιες από τις ερωτήσεις, να ανατεθούν εργασίες με αφορμή τις ερωτήσεις κ.α. ανάλογα με το επίπεδο και το ενδιαφέρον των μαθητών.

Οι προτεινόμενες απαντήσεις δίνονται μετά από κάθε ερώτηση για διευκόλυνση του εκπαιδευτικού.


ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ

     1. Ποια είναι τα ζώα συντροφιάς;
Ζώα συντροφιάς είναι κυρίως οι σκύλοι και οι γάτες. Τα λέμε έτσι γιατί προσφέρουν τη συντροφιά τους στον άνθρωπο και εφόσον τους συμπεριφερόμαστε σωστά, χαίρονται και αυτά τη συντροφιά του ανθρώπου.
Πολλοί θεωρούν και τα πουλιά, ακόμη και τα εξωτικά ως ζώα συντροφιάς. Επίσης και τις ιγκουάνες, τα χάμστερ, τις αράχνες κ.α.
Αυτά όμως τα ζώα δεν είναι εξημερωμένα και δε θα έμεναν κοντά μας αν δεν τα βάζαμε σε κλουβιά.

2. Τι πρέπει να σκεφθούμε πριν αποκτήσουμε σκύλο ή γάτα;
Πρέπει όλα τα μέλη  της οικογένειας  να αποφασίσουν ότι θέλουν το συγκεκριμένο ζώο, να καταλάβουν ότι θα πρέπει όλοι να το αγαπούν και να το φροντίζουν για όλη του τη ζωή.

3. Τι σημαίνει να το αγαπούν και να το φροντίζουν για όλη του τη ζωή;
Σημαίνει: Να αποφασίσουν ότι θέλουν να έχουν το ζώο στο σπίτι τους για τα επόμενα 10-15 χρόνια. Τόσο περίπου ζουν τα κατοικίδια. Είναι απάνθρωπο να παίρνουμε ένα ζώο για λίγο και μετά να μη το θέλουμε άλλο και να το διώχνουμε.
Επίσης το ζώο θέλει φροντίδα. Επισκέψεις στον κτηνίατρο. Οι σκύλοι πρέπει να βγαίνουν βόλτα πρωί και βράδυ και στεναχωριούνται πολύ όταν τους αφήνουμε για πολλές ώρες μόνους. Οι γάτες δεν αλλάζουν εύκολα περιβάλλον. Όταν λείπουμε ταξίδι πρέπει κάποιος άλλος να τις φροντίζει.

4. Και αν παρόλα αυτά πάρουμε ένα σκύλο ή μία γάτα και μετά καταλάβουμε ότι μας είναι βάρος τι πρέπει να κάνουμε;
Πρέπει να βρούμε κάποια άλλη οικογένεια και να δώσουμε το σκύλο ή τη γάτα μας.
Για κανένα λόγο δεν πρέπει να το αφήσουμε στο δρόμο. Είναι σίγουρο ότι δε θα επιζήσει για πολύ.

5. Τα αδέσποτα που υπάρχουν στους δρόμους πως ζουν;
Τα αδέσποτα δε ζουν πολύ. Στην καλύτερη περίπτωση- όταν βρίσκουν φαγητό, ζουν 2-3 χρόνια.

6.Γιατί συμβαίνει αυτό;
Γιατί δε βρίσκουν εύκολα τροφή, εξασθενούν και αρρωσταίνουν. Πολύ συχνά τα χτυπούν αυτοκίνητα.

7.Γιατί υπάρχουν αδέσποτα;
Πολλοί άνθρωποι που έχουν κατοικίδια και δεν τα θέλουν άλλο, κάνουν αυτό που είπαμε πιο πάνω. Τα αφήνουν δυστυχώς στο δρόμο. Πολλά από αυτά, στο λίγο χρόνο που καταφέρνουν να επιβιώσουν, προλαβαίνουν να πολλαπλασιασθούν κι έτσι τα αδέσποτα πληθαίνουν.

8.Φροντίζει κανένας για τα αδέσποτα που υπάρχουν;
Σε πολλές γειτονιές υπάρχουν άνθρωποι που φροντίζουν τα αδέσποτα. Τα ταΐζουν, τα στειρώνουν, τα πηγαίνουν στον κτηνίατρο όταν είναι άρρωστα. Αυτό το κάνουν από ενδιαφέρον και αγάπη για τα ζώα.
Μπορούμε κι εμείς να αφήνουμε λίγη ξηρή τροφή κι ένα κουπάκι νερό ειδικά τις μέρες που κάνει πολύ ζέστη ή πολύ κρύο.
Επίσης, αν έχουμε αποφασίσει ότι θέλουμε ένα ζώο, μπορούμε να πάρουμε ένα αδέσποτο.

9. Όταν έρχεται στην πόλη μας τσίρκο, πρέπει να πηγαίνουμε;
Να πηγαίνουμε αν το τσίρκο δεν έχει ζώα, αλλά μόνο ακροβάτες, ζογκλέρ, ταχυδακτυλουργούς, κλόουν.

10. Υπάρχει τσίρκο χωρίς ζώα;
Βεβαίως. Ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί να θαυμάσει τα ζώα στην τηλεόραση.
Στο τσίρκο τα ζώα βασανίζονται πάρα πολύ για να μάθουν τα νούμερά τους και περνούν όλη τους τη ζωή σε κλουβιά. Είναι κρίμα να γίνονται τέτοια πράγματα για τη διασκέδασή μας.

11. Και οι ζωολογικοί κήποι;
Είναι κάτι ανάλογο. Φυσικά εκεί δε βασανίζονται τα ζώα με άλλο τρόπο παρά μόνο με το  ότι κρατούνται φυλακισμένα.
Πολλοί καλά οργανωμένοι ζωολογικοί κήποι προσπαθούν να βελτιώσουν τις συνθήκες του δηλ. να προσφέρουν στα ζώα περισσότερο χώρο που να μοιάζει με το φυσικό τους περιβάλλον.
Ωστόσο τα ζώα δεν παύουν να είναι φυλακισμένα.

12. Και τι γίνεται με τα ζώα κτηνοτροφίας; Ποιες είναι οι συνθήκες της ζωής τους;
Οι συνθήκες της ζωής τους είναι άθλιες.
Η σύγχρονη αντίληψη είναι  ότι και τα ζώα κτηνοτροφίας πρέπει να ζουν σε συνθήκες καλές και να μη βασανίζονται. Στις μέρες μας θεσπίζονται νόμοι προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να φροντίζουμε να είμαστε ενημερωμένοι ώστε η νομοθεσία διαρκώς να βελτιώνεται και να εφαρμόζεται.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΑΔΕΣΠΟΤΩΝ ΖΩΩΝ

                      ΦΑΚΕΛΛΟΣ   ΜΕ  ΙΔΕΕΣ  ΚΑΙ  ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

       ΓΙΑ  ΕΚΠΟΝΗΣΗ  ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ  ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

                                      ΜΕ  ΘΕΜΑ ΤΑ  ΑΔΕΣΠΟΤΑ  ΖΩΑ

                          Προσφορά του φιλοζωικού σωματείου ‘Η Αγάπη’

                          Έδρα: Πυλαία

                          Τηλ.:2310 323708

                          Συντάκτρια: Λίλη  Παπαδοπέτρου

                                             

Εισαγωγή

Όταν μιλάμε για ‘αδέσποτα ζώα’ συνήθως εννοούμε σκύλους και γάτες. Σπανιότερα μπορεί να αναφερόμαστε και σε άλλα είδη (π.χ. γερασμένα άλογα που έχουν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους ). Δύσκολα όμως θα μιλούσαμε για αδέσποτα λιοντάρια ή κουνάβια.

Φαίνεται πως για λόγους ιστορικούς και βιολογικούς αναγνωρίζουμε σε κάποια ελάχιστα είδη ζώων την ανάγκη να έχουν ένα δεσπότη, έναν  άνθρωπο που τα φροντίζει αλλά και τα περιορίζει. Αν αυτό δε συμβαίνει τα θεωρούμε προβληματικά, επικίνδυνα, αξιολύπητα. Ο τίτλος λοιπόν του ‘αδέσποτου’ είναι κατά κάποιον τρόπο τιμητικός γιατί αναγνωρίζει στο κάθε αδέσποτο ζώο το δικαίωμα να έχει έναν άνθρωπο σύντροφο και προστάτη. Από αυτήν τη συντροφικότητα εκπορεύεται και η έννοια της ζωοφιλίας.

Πώς συνδέεται τώρα το θέμα των αδέσποτων ζώων με τα άλλα θέματα της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης; Τα αδέσποτα ζώα δεν είναι παρά ένα κεφάλαιο της ενότητας που εξετάζει τη θέση των ζώων στη σύγχρονη κοινωνία των ανθρώπων. Άλλα κεφάλαια είναι τα ζώα κτηνοτροφίας, τα ζώα στο τσίρκο και τους ζωολογικούς κήπους, τα ζώα-θύματα κυνηγιού, ο αφανισμός κάποιων ειδών λόγω καταστροφής του φυσικού τους περιβάλλοντος και το ζοφερότερο όλων: τα πειραματόζωα.

Θίγοντας λοιπόν το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων δυνητικά ανοίγουμε το δρόμο για προβληματισμό ευρύτερο. Το μέγεθος του προβληματισμού αυτού εξαρτάται από την ηλικία και την προσωπικότητα των παιδιών.

Γιατί τώρα ένας/μία εκπαιδευτικός να επιλέξει να ασχοληθεί ειδικά με τα αδέσποτα ζώα σε ένα πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης;

Κατά κανόνα τα παιδιά αγαπούν τα ζώα. Λίγο πολύ όλοι οι γονείς έχουν ακούσει το τρυφερό αίτημα: «Ας πάρουμε ένα σκυλάκι…»

Τα ζώα είναι λοιπόν ένα θέμα από τη φύση του προσφιλές.

Επίσης είναι ένα θέμα το οποίο μπορεί ένα παιδί να το παρακολουθήσει από κοντά και να δει άμεσα τα αποτελέσματα των ενεργειών του:π.χ. μπορεί να σώσει ένα τραυματισμένο ζώο, να υιοθετήσει ένα αδέσποτο κ.α. Μπορεί δηλαδή να πεισθεί με βιωματικό τρόπο για το γεγονός ότι η προσπάθεια και η επιμονή οδηγούν σε καλά αποτελέσματα. 

Επίσης αντιστρόφως μπορεί να λυπηθεί. Ακόμη όμως και οι αρνητικές εμπειρίες, σωστά αξιοποιημένες, εμπεδώνουν την υπευθυνότητα.

Σχετικά με το περιεχόμενο του φακέλου

Ο φάκελος αυτός περιέχει υλικό που μπορεί να αξιοποιηθεί από εκπαιδευτικούς που ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με τα αδέσποτα ζώα στο πλαίσιο της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Οπωσδήποτε το υλικό αυτό δεν είναι υποδειγματικό. Περιέχει απλώς κάποιες ιδέες, οι οποίες φυσικά μπορούν να τροποποιηθούν.

Γι αυτό το λόγο το υλικό είναι χωρισμένο σε αυτοτελείς ενότητες.

Κάθε ενότητα έχει ένα θέμα.

Μετά υπάρχει ο στόχος, το τι θέλουμε ακριβώς να περάσουμε στα παιδιά.

Έπειτα έρχεται η προσέγγιση στο θέμα, δηλαδή η αναλυτική διατύπωση των πεποιθήσεών μας για το θέμα.

Τέλος έρχονται οι δραστηριότητες, οι οποίες εξυπηρετούν το στόχο μας.

1^η ΕΝΟΤΗΤΑ

Θέμα: Τι είναι τα αδέσποτα ζώα;

Στόχος: Να αποκτήσουν τα παιδιά ξεκάθαρη άποψη για το τι ακριβώς είναι τα αδέσποτα ζώα.

Προσέγγιση: Αδέσποτα είναι τα ζώα που: α. είχαν κάποιοι άνθρωποι στο σπίτι τους σαν κατοικίδια και κάποια στιγμή τα βαρέθηκαν και τα έδιωξαν

β. γεννήθηκαν στο δρόμο από άλλα αδέσποτα.

Δραστηριότητα 1^η- Μιλάει μια κούκλα- σκύλος και λέει την ιστορία της:

«Γεια σας, παιδιά. Μήπως σας βρίσκεται τίποτε φαγώσιμο;»

-------------Τα παιδιά μπορεί κάτι να προσφέρουν--------------------------------------

 «Αχ, αχ σας ευχαριστώ πολύ. Ξέρετε από τότε που με διώξανε από το σπίτι δε βρίσκω εύκολα φαγητό. Μνιαμ, μνιαμ, μνιαμ πολύ νόστιμο αυτό. Λοιπόν τι σας έλεγα; Α, ναι. Πριν από λίγο καιρό ζούσα σε σπίτι. Βέβαια. Αλλά μια μέρα ξαφνικά με διώξανε. Δε με θέλανε άλλο. Τα αφεντικά μου δε μπορούσανε να με βγάζουνε πια βόλτες. Τους άκουγα που λέγανε πως τους ήμουνα βάρος. Κι έτσι με διώξανε. Δε ξέρετε πόσο λυπημένος είμαι…    κλπ…. κλπ

------------Η αφήγηση της ιστορίας μπορεί να γίνει  ελεγχόμενα συγκινητική ------------

Δραστηριότητα  2^η- Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες .

Οι ομάδες χωρίζονται σε δυάδες. Σε κάθε δυάδα το ένα παιδί παριστάνει τον άνθρωπο και το άλλο το κατοικίδιο.

Και στις δύο ομάδες δίδεται κάποιος χρόνος για να ετοιμασθούν.

Τα παιδιά της μιας ομάδας προετοιμάζονται για να δείξουν με παντομίμα τις καλές σχέσεις ανθρώπου-ζώου, π.χ. Ο άνθρωπος ταΐζει και ο σκύλος τρώει, ο άνθρωπος χαϊδεύει και η γάτα ξαπλώνει κλπ.

Τα παιδιά της άλλης ομάδας προετοιμάζουν μια ακίνητη εικόνα. Ο τίτλος της εικόνας είναι «το διώξιμο». Δηλ. τα παιδιά πρέπει να παγώσουν τη στιγμή που ο άνθρωπος διώχνει το ζώο του, να παρουσιάσουν δηλαδή μια ‘φωτογραφία’ της σκηνής αυτής. (Φυσικά ο στόχος εδώ είναι να ‘απεικονισθεί’ η σκληρότητα της πράξης)

Ένα ένα τα ζευγάρια της πρώτης ομάδας παρουσιάζουν στους υπόλοιπους την παντομίμα τους. Οι θεατές (δεύτερη ομάδα) πρέπει να μαντέψουν τι παρουσιάζει η κάθε παντομίμα, π.χ. βούρτσισμα σκύλου, καλωσόρισμα κλπ.

Έπειτα τα ζευγάρια της δεύτερης ομάδας παρουσιάζουν στους υπόλοιπους τις παγωμένες εικόνες τους. Ο/Η εκπαιδευτικός λέει στους θεατές (πρώτη ομάδα) ότι οι εικόνες που θα δούνε δείχνουν όλες το ίδιο πράγμα, δηλ. το διώξιμο του ζώου. Μόλις κάθε ζευγάρι ‘παγώσει την εικόνα του’ ο/η ε. αγγίζει το κεφάλι του ενός ή του άλλου (αφεντικού ή ζώου) και οι θεατές ‘μαντεύουν’ φωναχτά τι σκέφτεται εκείνη τη στιγμή ο άνθρωπος ή το ζώο.

Δραστηριότητα 3^η: Ο/Η εκπαιδευτικός μοιράζει στα παιδιά φωτοτυπίες πάνω στις οποίες είναι ζωγραφισμένη μία γάτα με τα γατάκια της. Τα παιδιά χωρίζονται σε ζευγάρια. Το ένα παιδί σε κάθε ζευγάρι πρέπει να συμπληρώσει τη ζωγραφιά με δικές του ζωγραφιές έτσι ώστε η γάτα να φαίνεται ότι ζει σε σπίτι. Το άλλο παιδί κάνει ζωγραφιές ώστε να φαίνεται ότι η γάτα είναι αδέσποτη. Το κάθε ζευγάρι συζητάει και μαζί αποφασίζουν τι θα ζωγραφίσει ο ένας και τι ο άλλος. Ο/Η εκπαιδευτικός συζητάει με τα παιδιά τι θα γίνουν τα γατάκια στη μία και στην άλλη περίπτωση.

        

2^η ΕΝΟΤΗΤΑ

Θέμα: Τι είδους ζωή κάνουν τα αδέσποτα ζώα;

Στόχος: Να καταλάβουν τα παιδιά ότι τα αδέσποτα ζώα επιβιώνουν με δυσκολία και ότι είναι καλό να τα βοηθάμε.

Προσέγγιση: α. Τα αδέσποτα ζώα υποφέρουν από πείνα, δίψα, ασθένειες και κακές καιρικές συνθήκες. Η ζωή τους είναι σύντομη.

β. Συχνά πέφτουν θύματα τροχαίων ατυχημάτων.

γ . Μερικά από αυτά τα περιποιούνται κάποιοι ζωόφιλοι 

Δραστηριότητα 1^η: Ο/Η εκπαιδευτικός μοιράζει στα παιδιά ζωγραφιές ζώων από την ανάποδη ώστε να μη φαίνεται τι παίρνει το κάθε παιδί. Οι μισές ζωγραφιές εικονίζουν ζώα σπιτικά και οι άλλες μισές ζώα αδέσποτα, δηλαδή κακοζωισμένα. Μερικά παιδιά, 3-4, δεν παίρνουν καμιά ζωγραφιά. Αυτά είναι οι ΖΩΟΦΙΛΟΙ. 

Ο/Η εκπαιδευτικός στέκεται σ’ ένα σημείο και λέει στα παιδιά ότι είναι η ΧΑΡΑ. Ορίζει ένα άλλο σημείο της τάξης, π. χ. κάτω από την κρεμάστρα κι εκεί λέει πως είναι η ΛΥΠΗ. Τα παιδιά, παρατηρούν τις εικόνες που πήρανε και ο/η εκπαιδευτικός τα βοηθά να καταλάβουν αν είναι αδέσποτα ή σπιτικά ζώα. Έπειτα πηγαίνουν και στέκονται κάτω από τη ΧΑΡΑ ή τη ΛΥΠΗ.

Τώρα η ΧΑΡΑ λέει πως θέλει όλα τα ζώα κοντά της και καλεί τους ΖΩΟΦΙΛΟΥΣ να κάνουν ό,τι μπορούν για να γίνουν τα αδέσποτα ζώα χαρούμενα. Ένας ένας οι ΖΩΟΦΙΛΟΙ με κινήσεις παντομίμας περιποιούνται τα αδέσποτα ζώα σπρώχνοντάς τα απαλά τα φέρνουν στη ΧΑΡΑ. Τα άλλα παιδιά που βρίσκονται ήδη στο μέρος της ΧΑΡΑΣ μαντεύουν τι γίνεται σε κάθε περίπτωση π.χ. το ταίζει, το χαιδεύει, το γιατρεύει. Όταν όλα τα αδέσποτα  έρθουν στη μεριά της ΧΑΡΑΣ  ζητωκραυγάζουν όλοι μαζί.

Δραστηριότητα 2^η: Ο/Η εκπαιδευτικός μοιράζει στα παιδιά φωτοτυπίες όπου είναι ζωγραφισμένο ένα αυτοκίνητο. Ζητάει από τα παιδιά να ζωγραφίσουν ένα σκύλο ή μία γάτα σε οποιοδήποτε σημείο θέλουν π.χ. μέσα, δίπλα, μπροστά, κάτω από το αυτοκίνητο και να περιγράψουν την εικόνα τους.

         Π.χ. Ο σκύλος είναι μέσα στο αυτοκίνητο γιατί πάει ταξίδι με το αφεντικό του. Είναι σκύλος σπιτικός.

                                              Ή

              Η γάτα είναι κάτω από το αυτοκίνητο γιατί είναι χειμώνας και θέλει να ζεσταθεί. Είναι γάτα αδέσποτη.

                                                Ή

              Ο σκύλος είναι μπροστά στο αυτοκίνητο και μπορεί το αυτοκίνητο να τον χτυπήσει. Είναι σκύλος αδέσποτος.

Ο/Η εκπαιδευτικός, αφού όλα τα παιδιά περιγράψουν τις εικόνες τους , τις μαζεύει και τις δείχνει ξανά μία μία  ρωτώντας αν το ζώο σε κάθε εικόνα κινδυνεύει και τι πρέπει να κάνουν για να το σώσουν.

           Π.χ. Ο σκύλος που πάει ταξίδι με το αφεντικό του είναι μια χαρά.

                  Η γάτα που κοιμάται κάτω από το αυτοκίνητο επειδή κρυώνει κινδυνεύει. Αν ξεκινήσει ξαφνικά το αυτοκίνητο μπορεί να τη χτυπήσει. Πρέπει να της βάλουμε ένα χαρτοκούτι σε μια γωνιά για να κοιμάται εκεί μέσα.

                   Ο σκύλος που είναι μπροστά στο αυτοκίνητο κινδυνεύει πολύ. Ο οδηγός πρέπει να φρενάρει αμέσως

ΕΝΟΤΗΤΑ 3^η

Θέμα: Τα άσυλα ζώων

Στόχος:Να καταλάβουν τα παιδιά τι ακριβώς είναι τα άσυλα ζώων..

Προσέγγιση: α. Τα άσυλα ζώων είναι κάτι σαν νοσοκομεία όπου περιθάλπονται άρρωστα αδέσποτα ζώα μέχρι να γίνουν καλά.

β. Επίσης στα άσυλα ζώων φιλοξενούνται για μικρό χρονικό διάστημα ζώα μέχρι να δοθούν για υιοθεσία.

γ. Δεν είναι φυλακές όπου θα κλείσουμε τα αδέσποτα.

Δραστηριότητα 1η: Κουκλοθέατρο : Έργο: Γατοσκυλοκουβέντες

Το έργο μπορεί να εμπλουτισθεί με αυτοσχεδιασμούς έτσι ώστε τα παιδιά να κάνουν ερωτήσεις στο σκύλο και στη γάτα και να μαθαίνουν λεπτομέρειες για τα θέματα που συζητούν.

Δραστηριότητα 2^η: Επίσκεψη σε ένα άσυλο ζώων. 

ΗΜΙΤΕΛΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

 Η ιστορία που ακολουθεί είναι φανταστική και ημιτελής. Το τέλος πρέπει να το δώσουν τα παιδιά.


Σκοπός της ιστορίας είναι να κάνει τα παιδιά να σκεφθούν και να συζητήσουν το θέμα των κατοικίδιων και των αδέσποτων ζώων.


Μπορείτε να τη διαβάσετε στα παιδιά έτσι όπως είναι ή να τη διηγηθείτε και να την κάνετε απλούστερη ή συνθετότερη-ανάλογα με τις ανάγκες τους.


Στο σημείο που η ιστορία σταματά, υπάρχουν τέσσερεις πιθανοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να τελειώσει. Φυσικά δεν είναι οι μοναδικοί. Το ζητούμενο είναι τα παιδιά να μπουν μέσα στο πρόβλημα. Εσείς θα επιλέξετε με ποιον τρόπο. Μπορούν να συζητήσουν σε ομάδες ή σαν τάξη. Ή μπορούν να γράψουν το πώς τελειώνει η ιστορία. Καλό είναι να συζητηθεί κάθε πιθανή κατάληξη της ιστορίας και να αξιολογηθεί.

Με αφορμή αυτή την ιστορία μπορεί να ζητηθεί από τα παιδιά να επινοήσουν δικές τους ιστορίες σχετικές με τη θέση των ζώων στο σύγχρονο κόσμο.

Η Ελένη αγαπούσε πολύ τα ζώα. Στους τοίχους του δωματίου της είχε αφίσες με μικρά γατάκια, σκυλάκια, αρκουδάκια, λαγουδάκια … Όταν αγόραζε τετράδια, έπαιρνε από εκείνα που στο εξώφυλλο είχαν κάποιο ζωάκι. Και πάνω στο κρεβάτι της είχε έναν καταπληκτικό μαλλιαρό σκύλο τον Μπούμπη. Η φίλη της η Νένα, τρόμαξε την πρώτη φορά που τον είδε.

-Είναι σίγουρα ψεύτικος; Δε δαγκώνει; Ρώτησε η Νένα με γουρλωμένα μάτια.

-Όχι, Νένα, μη φοβάσαι. Δες! Ψεύτικος είναι, είπε η Ελένη.

Τις νύχτες κοιμόταν αγκαλιά με το Μπούμπη. Όμως δεν ήταν και πολύ ευχαριστημένη. Τον κοίταζε και σκεφτόταν: «Τι καλά που θα’ταν αν ο Μπούμπη ζωντάνευε! Να γινόταν ένας αληθινός σκύλος! Να της έκανε χαρές! Να της κουνούσε την ουρά!» Όμως οι γονείς της δεν την άφηναν να πάρει αληθινό σκύλο. Και η Ελένη ήταν πολύ πικραμένη γι αυτό.

Τα περασμένα Χριστούγεννα όμως έγινε κάτι σαν θαύμα. Ήρθε ο θείος της ο Κώστας να τον φιλοξενήσουν για μερικές μέρες. Έφερε σε όλους όμορφα δώρα. Τελευταίο άνοιξαν το δώρο της Ελένης. Ένα μεγάλο χαρτοκούτι. Και τι νομίζετε ότι είχε μέσα; Ένα τοσοδούλι παιχνιδιάρικο κουταβάκι.

Τρελάθηκε απ’τη χαρά της η Ελένη. Η μαμά της όμως δε χάρηκε καθόλου. Είπε πως δεν μπορεί να το φροντίζει.Ο μπαμπάς της άρχισε να φωνάζει και μάλωσε με το θείο Κώστα γιατί τους φόρτωσε ένα σκυλί.

Η Ελένη άρχισε να κλαίει. Έπεσε στα γόνατα και παρακαλούσε τους γονείς της να την αφήσουν να κρατήσει το κουτάβι.

-Εγώ, εγώ θα το φροντίζω! Εγώ θα το βγάζω βόλτα. Εγώ θα το ταΐζω! Εγώ θα το πηγαίνω στο γιατρό!

Έτσι, με τα πολλά παρακάλια, την άφησαν να το κρατήσει.

Τις πρώτες μέρες η Ελένη πετούσε στα σύννεφα. Έπαιζε όλη μέρα με τον Ρόκυ-έτσι το έβγαλε το κουταβάκι της. Όταν τελείωσαν οι διακοπές και άρχισαν τα μαθήματα, στεναχωριόταν που τον άφηνε σπίτι.Αν μπορούσε θα τον κουβαλούσε μαζί της στο σχολείο…

Ο Ρόκυ γρήγορα μεγάλωσε. Το Πάσχα ήταν πια ένας μεγάλος παιχνιδιάρης σκύλος. Ο μπαμπάς έπαιζε κάπου κάπου μαζί του. Μέχρι και η μαμά, που δεν αγαπούσε τα σκυλιά, γελούσε με τα καμώματά του. Όμως τον φρόντιζε αποκλειστικά η Ελένη-όπως είχε υποσχεθεί. Όταν τον έβγαζε βόλτα με δυσκολία τον συγκρατούσε. Κάθε φορά που έμπαιναν μέσα έπρεπε να του καθαρίζει τα πόδια γιατί η μαμά της φώναζε πως της λέρωνε το σπίτι. Αυτό γινόταν πρωί-βράδυ. Το πρωί έπρεπε να σηκώνεται από τις 6:30 για να προλαβαίνει. Το βράδυ κοιμόταν μισή ώρα αργότερα απ’ το κανονικό γιατί έπρεπε πάλι να τον βγάλει βόλτα. Ένοιωθε πολύ κουρασμένη. Ήταν περήφανη όταν τον έδειχνε στην παρέα της αλλά η ίδια είχε αρχίσει να βαριέται...

Διάφοροι τρόποι με τους οποίους μπορεί να τελειώσει η ιστορία.

1. Η Ελένη σταματάει να ασχολείται με το Ρόκυ. Τον φροντίζει η μαμά της, η οποία όμως δεν έχει χρόνο να τον βγάζει βόλτες. Ο Ρόκυ μένει κλεισμένος στο σπίτι και γίνεται δυστυχισμένος.

2. Η Ελένη σταματάει να ασχολείται με τον Ρόκυ. Οι γονείς της βρίσκουν μια οικογένεια που τον θέλει και τους τον δίνουν.

3. Η Ελένη ασχολείται με τον Ρόκυ όλο και λιγότερο. Στο σπίτι γίνονται καβγάδες μέχρι που μια μέρα τον βάζουν στο αυτοκίνητο και τον εγκαταλείπουν έξω από την πόλη.

4. Η Ελένη ζητάει από τους γονείς της να τη βοηθήσουν. Ο μπαμπάς της και η μαμά της, που στην πραγματικότητα έχουν αγαπήσει το Ρόκυ, αναλαμβάνουν μερικές φροντίδες κι έτσι όλοι είναι τελικά ευχαριστημένοι.
κ.λ.π.

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Αγαπητά μας παιδιά,


Η σημερινή μέρα, δηλαδή η 4η Οκτωβρίου γιορτάζεται σ’ όλο τον κόσμο ως η ‘μέρα των ζώων’. Τι σημαίνει όμως αυτό; Είναι μήπως μια μέρα που γίνονται καλλιστεία ζώων; ¨Η μια μέρα που τα ζώα πάνε διακοπές; ή μήπως κάτι άλλο;

Όχι παιδιά. Είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες για τα ζώα. Όμως οι άνθρωποι αποφάσισαν τούτη τη μέρα να σκέφτονται και να συζητούν για τον τρόπο που οι ίδιοι φέρονται στα ζώα: Να θυμούνται τα λάθη τους και να παίρνουν αποφάσεις για να τα διορθώσουν. Και επίσης να μη ξεχνούν πως και τα ζώα έχουν δικαιώματα, γιατί είναι και αυτά μέρος του φυσικού περιβάλλοντος.



Αν σας ρωτήσει κάποιος ‘Ποιος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου:’ τι θα απαντήσετε; ‘Ο σκύλος’ βέβαια. Φύλακας πιστός από τα πολύ παλιά χρόνια. Στις μέρες μας σκύλοι οδηγούν τυφλούς και ανάπηρους ανθρώπους, βρίσκουν ναρκωτικά και εκρηκτικά, καταδιώκουν εγκληματίες, ή απλά μας κρατούν συντροφιά. Και πιο είναι το μεγαλύτερο προσόν του σκύλου; Η αφοσίωσή του. Συχνά όμως βλέπουμε στους δρόμους σκυλιά αδέσποτα, να τριγυρνούν πεινασμένα και άρρωστα. Πώς γίνεται αυτό; Πώς ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου καταλήγει αδέσποτος χωρίς φροντίδα και αγάπη; Αυτό συμβαίνει γιατί κάποια αφεντικά πετούν τα ζώα τους στο δρόμο. Όταν ένας άνθρωπος παίρνει στο σπίτι του ένα σκύλο πρέπει να ξέρει πως θα έχει πολλές φροντίδες. Πρέπει να τον ταΐζει, να τον πηγαίνει στον κτηνίατρο, να τον βγάζει βόλτα και προ παντός να μη τον αφήνει μόνο για πολύ. Αν δεν είναι έτοιμος να τα κάνει όλα αυτά δεν πρέπει να παίρνει σκύλο. Το χειρότερο που μπορεί κανείς να κάνει είναι να πάρει ένα κουτάβι, να το χαρεί για λίγο κι όταν το βαρεθεί να το διώξει. Είναι σχεδόν βέβαιο πως το σκυλί αυτό δε θα μπορέσει να ζήσει μόνο του.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις γάτες. Παίρνουμε στο σπίτι ένα γατάκι για λίγο, το χαιρόμαστε όσο είναι μικρό και παιχνιδιάρικο και μετά το διώχνουμε. Κάποιοι μάλιστα λένε πως οι γάτες είναι εφτάψυχες και πως δεν έχουν ανάγκη- επιβιώνουν πάντα. Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Οι γάτες είναι ζώα ανεξάρτητα και συχνά τρέφονται κυνηγώντας μικρότερα ζώα:ποντίκια, πουλιά κ.α. Ένα γατάκι όμως που μεγαλώνει στο σπίτι κοντά σε ανθρώπους γίνεται ένα ήμερο κατοικίδιο και αν το πετάξουμε στο δρόμο δεν ξέρει πώς να επιβιώσει.

Γενικά οποιοδήποτε ζώο πάρουμε στο σπίτι πρέπει να ξέρουμε ότι έχουμε κάποιες υποχρεώσεις απέναντί του. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το φροντίσουμε για όλη του τη ζωή και να μη το εγκαταλείψουμε όταν το βαρεθούμε. Καλό όμως είναι να μη παίρνουμε για κατοικίδια εξωτικά ζώα όπως παπαγάλους, μαϊμούδες, ιγκουάνες. Αυτά τα ζώα έρχονται από χώρες μακρινές είναι πολύ ευαίσθητα και τα περισσότερα ψοφούν στο ταξίδι. Ας μη ξεχνάμε πως κάθε ζωντανός παπαγάλος που πουλιέται ταξίδεψε μαζί με μερικούς άλλους που δεν μπόρεσαν να αντέξουν την ταλαιπωρία.

Ποια είναι λοιπόν η σωστή στάση απέναντι στα κατοικίδια; Να παίρνουμε ένα ζώο όταν είμαστε σίγουροι πως θα μπορέσουμε να το φροντίσουμε για όλη του τη ζωή. Ακόμη καλύτερα είναι να υιοθετούμε ένα αδέσποτο ζώο. Μπορούμε να μαζέψουμε ένα ζώο από το δρόμο ή –αν αυτό μας φοβίζει-να πάμε σ’ ένα άσυλο ζώων όπου θα διαλέξουμε ένα ζώο εμβολιασμένο και υγιές. Ευτυχώς υπάρχουν και άνθρωποι που φροντίζουν για τα αδέσποτα: μαζεύουν τα άρρωστα και τραυματισμένα σε ειδικούς χώρους, τα άσυλα ζώων, τα γιατρεύουν και μετά τα δίνουν δωρεάν. Δυστυχώς όμως τα αδέσποτα ζώα είναι πάρα πολλά και δεν μπορούν όλα να μεταφερθούν σε άσυλα. Και πάλι ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι που τα ταΐζουν.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι που τα δηλητηριάζουν. Γι αυτούς τι να πούμε; Καλύτερα να μην πούμε τίποτα. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως η δηλητηρίαση αδέσποτων ζώων απαγορεύεται από το νόμο και τιμωρείται αυστηρά.

Εκτός από το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων υπάρχουν και άλλα πολλά προβλήματα

Π.χ. Πολύ συχνά ακούμε ότι το τάδε τσίρκο ήρθε στην πόλη μας και ότι έχει ακροβάτες, κλόουν και άγρια ζώα που κάνουν καταπληκτικά νούμερα. Στις αφίσες βλέπουμε καλοζωισμένες τίγρεις και λιοντάρια και τεράστιους ελέφαντες με δυνατές προβοσκίδες. Αν τύχει να πάμε στην παράσταση και προσέξουμε λίγο καλύτερα, θα δούμε ζώα αδύνατα, που καμιά σχέση δεν έχουν με τις αφίσες. Είναι ζώα που περνούν όλη τους τη ζωή στο κλουβί και το μόνο που γνωρίζουν είναι το μαστίγιο του θηριοδαμαστή. Οπωσδήποτε είναι δυστυχισμένα. Το τσίρκο είναι ένα ευχάριστο θέαμα. Μπορεί όμως να υπάρξει τσίρκο χωρίς άγρια ζώα; Ναι, μπορεί. Ήδη σε πολλά μέρη του κόσμου συμβαίνει αυτό. Οι ακροβάτες, οι κλόουν, οι ζογκλέρ, οι ταχυδακτυλουργοί φτάνουν και περισσεύουν. Τα άγρια ζώα τα βλέπουμε στην τηλεόραση πολύ καλύτερα-όπως ακριβώς ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Το ίδιο ισχύει και για τους ζωολογικούς κήπους. Ίσως μας αρέσει να βλέπουμε ένα λιοντάρι ή μία τίγρη από κοντά, όταν είναι μέσα στο κλουβί. Κανένα ζώο όμως δε γεννήθηκε για να ζήσει σε κλουβί. Όλα γεννήθηκαν για να ζήσουν ελεύθερα. Γιατί εμείς να πηγαίνουμε και να πληρώνουμε αυτούς που τα κρατούν αιχμάλωτα; Ας αποφεύγουμε λοιπόν το τσίρκο με ζώα και τους ζωολογικούς κήπους. Αν δεν έχουν πελατεία θα πάψουν και να υπάρχουν.

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την τύχη των ζώων και πολλά βιβλία έχουν γραφτεί. Καθώς θα μεγαλώνετε, ολοένα και θα καταλαβαίνετε καλύτερα πως η θέση των ζώων στον κόσμο μας είναι πολύ δύσκολη. Αυτά που είπαμε σήμερα ήταν λίγα. Υπάρχουν και πολλά άλλα θέματα π.χ. το κυνήγι, η εκτροφή ζώων για τη γούνα και το δέρμα τους, η κτηνοτροφία και άλλα που θα τα σκεφθείτε και θα τα συζητήσετε αργότερα.

Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι όπως μιλάμε για τα δικαιώματα των ανθρώπων πρέπει να μιλάμε και για τα δικαιώματα των ζώων. Π.χ. Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά. Μπορείτε να σκεφθείτε μερικά άλλα δικαιώματα.; Να ένα καλό θέμα για να συζητήσετε με τους φίλους σας σήμερα.

ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ : 'Γατοσκυλοκουβέντες' για το Δημοτικό

Ο θεατρικός διάλογος που ακολουθεί μπορεί να παιχθεί ως κουκλοθέατρο, όπως φαίνεται και στο πρώτο φιλμάκι, στα δεξιά της αρχικής σελίδας.
Μπορεί όμως να αξιοποιηθεί και ως μονόπρακτο: π.χ. να παιχθεί από δύο νηπιαγωγούς με μάσκες, ή από δύο παιδιά κ.α.
Το τραγουδάκι του τέλους καλό είναι, αφού ακουσθεί μια-δυο φορές, να προσπαθήσουν να το τραγουδήσουν όλα μαζί τα παιδιά.

Γ: Πχχχχχχ……! Πχχχχχχχχχ………!

Σ: Γουάου, γουάου, γαβ, γαβ, γαβ,….!

Γ: Αχ! Μα τα μουστάκια μου, κατατρόμαξα!

Σ: Γκρ, Γκρ γάου γαβ!

Γ: Τι γαυγίζεις; άδικα κουράζεσαι. Δε με φτάνεις όσο κι αν χοροπηδάς

Σ: Γουάου, γουάου, γκούχ,γκουχ, γουάου γκούχου!

Γ: Μωρέ για δέστε έναν παλληκαρά, πνίγηκε απ’ το γάβγισμά του!
Ηρέμησε, χρυσέ μου. Κάτσε να ξαποστάσεις λιγάκι.

Σ: Θα κάτσω. Θα κάτσω και θα σε περιμένω να κατέβεις!

Γ: Κάτσε όσο θες. Εγώ θ’ αργήσω. Έχω βολευτεί εδώ και λέω να περιποιηθώ τη γούνα μου.

Σ: Εσείς οι γάτες όλο με το γουναρικό σας καταγίνεστε. Και με το μανικιούρ σας.

Γ: Μα πρέπει να φροντίζουμε τον εαυτό μας για να είμαστε σε φόρμα. Ενώ εσείς…Είστε …να δεις πως το λένε…είστε τεμπελόσκυλα! Βάζω στοίχημα πως είσαι γεμάτος τσιμπούρια.

Σ: Ποιος: Εγώ τσιμπούρια: Κάνεις μεγάλο λάθος, αγαπητή μου. Εγώ είμαι πεντακάθαρος!

Γ: Νιαρ, νιαρ, νιαρ! Τι σχέση με την καθαριότητα μπορεί να έχει ένας κοπρίτης σαν κι εσένα.!

Σ: Πρόσεχε τα λόγια σου σε παρακαλώ! Μπορεί να είμαι αδέσποτος μα δεν είμαι κοπρίτης. Εγώ έχω κάνει ακόμη και μπάνιο!

Γ: Μπάνιο;

Σ: Μάλιστα! Και το θεωρώ τιμή μου, γιατί με μπανιαρίσανε άνθρωποι. Με ζεστό νερό και σαπούνι!

Γ: Άνθρωποι! Άφησες να σ’ αγγίξουνε άνθρωποι; Η τρίχα μου σηκώνεται που σ’ ακούω. Κι εσύ έκατσες;

Σ: Έκατσα και το φχαριστήθηκα. (ακούγεται σφύριγμα) Με συγχωρείς. Πάω να κολατσίσω. (φεύγει βιαστικός)

Γ: Μα τι γίνεται; Για να δω.(κατεβαίνει σε χαμηλότερο κλαδί) Μπα… Δεν πιστεύω στα μάτια μου. Μια γυναίκα τον ταΐζει. ..Και τώρα τον χαϊδεύει.

(Ο σκύλος επιστρέφει)

Σ: (μασουλώντας) Δεν άργησα;

Γ: Μα δε μου λες; Σε ταΐζουν άνθρωποι;

Σ: Ναι.

Γ: Και γιατί παρακαλώ;

Σ: Γιατί μ’ αγαπούν.

Γ: Και γιατί σ’ αγαπούν;

Σ: Γιατί είμαι αξιαγάπητος!

Γ: Τι έξυπνο! Βρε μπουνταλά, κάνεις τίποτα χρήσιμο γι αυτούς και σ’ αγαπούν;

Σ: Βεβαίως. Τους κουνάω την ουρά!

Γ: Για φαντάσου! Εγώ πιάνω ποντίκια, χρυσέ μου, αν δεν ήμουνα εγώ και οι δικοί μου, θα τους είχανε φάει τα ποντίκια, μα δε μ’ αγαπούν.

Σ: Και πού το ξέρεις;

Γ: Μα οι άνθρωποι είναι κακοί. Είναι επικίνδυνοι..

Σ: Έχεις μεσάνυχτα, αγαπητή μου. Σκύψε να σου πω ένα μυστικό.

Γ: Τι;

Σ: Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κακοί. Μερικοί αγαπούν και φροντίζουν τα ζώα. Επίσης δεν είναι όλοι οι σκύλοι κακοί.

Γ: Κι εσύ πριν γιατί με κυνηγούσες;

Σ: Ε, για Γυμναστική! Δεν έχω κακό σκοπό!

Γ: Βρε μπας κι όλ’ αυτά είναι παραμύθια και μου τα λες για να με ξεγελάσεις;

Σ: Σου ορκίζομαι στη σκυλίσια μου τιμή. Εγώ πάντα λέω την αλήθεια. Έλα κατέβα στο παρακάτω κλαδί, γιατί στραβολαίμιασα.

Γ: (κατεβαίνοντας): Κι εκείνα που μου’ λεγες για καλούς ανθρώπους,  αλήθεια είναι;

Σ: Βεβαίως. Πρέπει όμως να χεις το νου σου να τους ξεχωρίζεις Οι καλοί λέγονται ζωόφιλοι, δηλαδή φίλοι των ζώων.

Γ: Εσύ ξέρεις να τους ξεχωρίζεις;

Σ: Φυσικά. Πρώτα πρώτα απ’ τη μυρωδιά. Έπειτα απ’ τα μάτια τους. Τα μάτια τους είναι –πώς να το πω- είναι γεμάτα αγάπη.

Γ: Αχ, συγκινήθηκα, μα τα μουστάκια μου…Κι αυτοί οι άνθρωποι, οι…πώς τους είπες;

Σ: Οι ζωόφιλοι.

Γ: Ναι, αυτοί… αγαπούν και τις αδέσποτες γάτες;

Σ: Ναι, ασφαλώς.

Γ: Και τις ταΐζουν;

Σ: Βεβαίως.

Γ: Απίστευτο μα τα μουστάκια μου!

Σ: Μα σου είπα – είναι καλοί. Εμένα όταν ήμουν άρρωστος με πήγανε σ’ ένα μέρος και με περιποιήθηκαν, μου δώσανε φάρμακα κι έγινα καλά και με μπανιαρίσανε όπως σου είπα..

Γ: Και πώς το λέγανε το μέρος αυτό που σε πήγανε;

Σ΅: Το λέγανε, να δεις πως το λέγανε …καταφύγιο ζώων το λέγανε. Σε κρατάνε εκεί μέχρι να γίνεις καλά αν είσαι άρρωστος,  σου κάνουν εμβόλια και μετά σ’ αφήνουν στη γειτονιά σου.

Γ: Και είχε και γάτες εκεί;

Σ: Ου… πολλές

Γ: Για να πούμε την αλήθεια,  σ’ αυτό το πώς το είπες;

Σ: Το καταφύγιο.

Γ: Ναι, στο καταφύγιο, δε θα ήθελα να πάω, το συσσίτιο όμως μ’ ενδιαφέρει.

Σ: Στο καταφύγιο όμως μπορεί να βρεις και αφεντικό. Έρχονται άνθρωποι που θέλουν ζώα και μπορεί κάποιος να σε διαλέξει.

Γ: Α πα πα πα. Τι να το κάνω το αφεντικό; Πιο καλά αδέσποτη. Είμαι αφεντικό του εαυτού μου.

Σ: Αχ, μη το λες. Δε ξέρεις πόσο θα’ θελα να είχα ένα σπίτι, ένα αφεντικό να του αφοσιωθώ, να του κουνάω την ουρά..

Γ: Τσ, τσ, τσ. Σκυλίσιες ανοησίες. Μα για πες μου τώρα. Εγώ πού θα βρω δωρεάν φαγητό;

Σ: Ε, κατέβα απ’ το δέντρο, να σε πάω

Γ: Να κατέβω απ’ το δέντρο; Κι αν όλα αυτά ήταν παραμύθια; Αν τα είπες για να με ξεγελάσεις;;

Σ: Σου ορκίζομαι στη σκυλίσια μου τιμή. Είναι αλήθεια.

Γ: Όλα αυτά για καλούς ανθρώπους και καλούς σκύλους αλήθεια είναι;

Σ: Ε, ναι, σου είπα.

Γ: Θέλω αποδείξεις!

Σ: Μα που να τις βρω τις αποδείξεις άμα δεν κατέβεις;

Δασκάλα: «Ποτέ δε θα πειράξω τα ζώα τα καημένα…»

Γ: Τι είναι αυτό που ακούγεται;

Σ: Είναι η δασκάλα που μαθαίνει στα παιδιά ένα τραγουδάκι για τα ζώα.

Γ: Αλήθεια είναι λοιπόν! Μα τα μουστάκια μου αλήθεια είναι! (κατεβαίνει και τραγουδούν όλοι μαζί)

                                                          ΤΑ  ΖΩΑ

 

                                              Ποτέ δε θα πειράξω

                                              Τα ζώα τα καημένα,

                                               Μην τάχα σαν κι εμένα

                                               Κι εκείνα δεν πονούν;

 

                                               Θα τα χαϊδεύω πάντα,

                                               Προστάτης τους θα γίνω

                                               Ποτέ δε θα τα’ αφήνω

                                               Στους δρόμους να πεινούν.