Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

ΗΜΙΤΕΛΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

 Η ιστορία που ακολουθεί είναι φανταστική και ημιτελής. Το τέλος πρέπει να το δώσουν τα παιδιά.


Σκοπός της ιστορίας είναι να κάνει τα παιδιά να σκεφθούν και να συζητήσουν το θέμα των κατοικίδιων και των αδέσποτων ζώων.


Μπορείτε να τη διαβάσετε στα παιδιά έτσι όπως είναι ή να τη διηγηθείτε και να την κάνετε απλούστερη ή συνθετότερη-ανάλογα με τις ανάγκες τους.


Στο σημείο που η ιστορία σταματά, υπάρχουν τέσσερεις πιθανοί τρόποι με τους οποίους μπορεί να τελειώσει. Φυσικά δεν είναι οι μοναδικοί. Το ζητούμενο είναι τα παιδιά να μπουν μέσα στο πρόβλημα. Εσείς θα επιλέξετε με ποιον τρόπο. Μπορούν να συζητήσουν σε ομάδες ή σαν τάξη. Ή μπορούν να γράψουν το πώς τελειώνει η ιστορία. Καλό είναι να συζητηθεί κάθε πιθανή κατάληξη της ιστορίας και να αξιολογηθεί.

Με αφορμή αυτή την ιστορία μπορεί να ζητηθεί από τα παιδιά να επινοήσουν δικές τους ιστορίες σχετικές με τη θέση των ζώων στο σύγχρονο κόσμο.

Η Ελένη αγαπούσε πολύ τα ζώα. Στους τοίχους του δωματίου της είχε αφίσες με μικρά γατάκια, σκυλάκια, αρκουδάκια, λαγουδάκια … Όταν αγόραζε τετράδια, έπαιρνε από εκείνα που στο εξώφυλλο είχαν κάποιο ζωάκι. Και πάνω στο κρεβάτι της είχε έναν καταπληκτικό μαλλιαρό σκύλο τον Μπούμπη. Η φίλη της η Νένα, τρόμαξε την πρώτη φορά που τον είδε.

-Είναι σίγουρα ψεύτικος; Δε δαγκώνει; Ρώτησε η Νένα με γουρλωμένα μάτια.

-Όχι, Νένα, μη φοβάσαι. Δες! Ψεύτικος είναι, είπε η Ελένη.

Τις νύχτες κοιμόταν αγκαλιά με το Μπούμπη. Όμως δεν ήταν και πολύ ευχαριστημένη. Τον κοίταζε και σκεφτόταν: «Τι καλά που θα’ταν αν ο Μπούμπη ζωντάνευε! Να γινόταν ένας αληθινός σκύλος! Να της έκανε χαρές! Να της κουνούσε την ουρά!» Όμως οι γονείς της δεν την άφηναν να πάρει αληθινό σκύλο. Και η Ελένη ήταν πολύ πικραμένη γι αυτό.

Τα περασμένα Χριστούγεννα όμως έγινε κάτι σαν θαύμα. Ήρθε ο θείος της ο Κώστας να τον φιλοξενήσουν για μερικές μέρες. Έφερε σε όλους όμορφα δώρα. Τελευταίο άνοιξαν το δώρο της Ελένης. Ένα μεγάλο χαρτοκούτι. Και τι νομίζετε ότι είχε μέσα; Ένα τοσοδούλι παιχνιδιάρικο κουταβάκι.

Τρελάθηκε απ’τη χαρά της η Ελένη. Η μαμά της όμως δε χάρηκε καθόλου. Είπε πως δεν μπορεί να το φροντίζει.Ο μπαμπάς της άρχισε να φωνάζει και μάλωσε με το θείο Κώστα γιατί τους φόρτωσε ένα σκυλί.

Η Ελένη άρχισε να κλαίει. Έπεσε στα γόνατα και παρακαλούσε τους γονείς της να την αφήσουν να κρατήσει το κουτάβι.

-Εγώ, εγώ θα το φροντίζω! Εγώ θα το βγάζω βόλτα. Εγώ θα το ταΐζω! Εγώ θα το πηγαίνω στο γιατρό!

Έτσι, με τα πολλά παρακάλια, την άφησαν να το κρατήσει.

Τις πρώτες μέρες η Ελένη πετούσε στα σύννεφα. Έπαιζε όλη μέρα με τον Ρόκυ-έτσι το έβγαλε το κουταβάκι της. Όταν τελείωσαν οι διακοπές και άρχισαν τα μαθήματα, στεναχωριόταν που τον άφηνε σπίτι.Αν μπορούσε θα τον κουβαλούσε μαζί της στο σχολείο…

Ο Ρόκυ γρήγορα μεγάλωσε. Το Πάσχα ήταν πια ένας μεγάλος παιχνιδιάρης σκύλος. Ο μπαμπάς έπαιζε κάπου κάπου μαζί του. Μέχρι και η μαμά, που δεν αγαπούσε τα σκυλιά, γελούσε με τα καμώματά του. Όμως τον φρόντιζε αποκλειστικά η Ελένη-όπως είχε υποσχεθεί. Όταν τον έβγαζε βόλτα με δυσκολία τον συγκρατούσε. Κάθε φορά που έμπαιναν μέσα έπρεπε να του καθαρίζει τα πόδια γιατί η μαμά της φώναζε πως της λέρωνε το σπίτι. Αυτό γινόταν πρωί-βράδυ. Το πρωί έπρεπε να σηκώνεται από τις 6:30 για να προλαβαίνει. Το βράδυ κοιμόταν μισή ώρα αργότερα απ’ το κανονικό γιατί έπρεπε πάλι να τον βγάλει βόλτα. Ένοιωθε πολύ κουρασμένη. Ήταν περήφανη όταν τον έδειχνε στην παρέα της αλλά η ίδια είχε αρχίσει να βαριέται...

Διάφοροι τρόποι με τους οποίους μπορεί να τελειώσει η ιστορία.

1. Η Ελένη σταματάει να ασχολείται με το Ρόκυ. Τον φροντίζει η μαμά της, η οποία όμως δεν έχει χρόνο να τον βγάζει βόλτες. Ο Ρόκυ μένει κλεισμένος στο σπίτι και γίνεται δυστυχισμένος.

2. Η Ελένη σταματάει να ασχολείται με τον Ρόκυ. Οι γονείς της βρίσκουν μια οικογένεια που τον θέλει και τους τον δίνουν.

3. Η Ελένη ασχολείται με τον Ρόκυ όλο και λιγότερο. Στο σπίτι γίνονται καβγάδες μέχρι που μια μέρα τον βάζουν στο αυτοκίνητο και τον εγκαταλείπουν έξω από την πόλη.

4. Η Ελένη ζητάει από τους γονείς της να τη βοηθήσουν. Ο μπαμπάς της και η μαμά της, που στην πραγματικότητα έχουν αγαπήσει το Ρόκυ, αναλαμβάνουν μερικές φροντίδες κι έτσι όλοι είναι τελικά ευχαριστημένοι.
κ.λ.π.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου